mari: 2014

четверг, 25 декабря 2014 г.

სახლი მინდოდა მქონოდა, უბრალო, ხის და ისლის,სასთუმლად _ ნუშის ბაღნარი, საბნად _ თიბათვის ნისლი.ბაღი მინდოდა მქონოდა, თვალუწვდენელი ჩრდილით,გადავრეკადი მინდვრებზე შავთეთრა კრავებს დილით.ავაშენებდი სალოცავს გადადუღებულს კირში,გამოვისხლავდი გაზაფხულს, ვაზებს ჩავყრიდი მწკრივში,გავახურებდი კოცონზე ჩემი ცხენისთვის ნალებს,მისი ქროლვით და ჭენებით გადავუსწრებდი ქარებს.გავაშენებდი ვენახებს, ცამდე ავწევდი ზვარებს
და ავაგებდი სამრეკლოს, ვაგუგუნებდი ზარებს.მერე მოვარდნილ ნიაღვრით, დავაბრუნებდი წისქვილს
და ჩემი პურის თონეში, ფიჩხებს ჩავყრიდი _ მზის სხივს,ბაბუაჩემის საწნახელს, გადავუხსნიდი ძარღვებს,არტერიებად დაბერილ ალადასტურის მკლავებს,ჩემი ჭიშკარის ბოლოსთან გვალვით დასიცხულ მგზავრებს
ცივი წყლის ნაცვლად ვასმევდი ცოლიკაურის ხავერდს.მერე ვნახავდისაცოლეს _ ცისფერთვალებას, ლამაზს,შემოვაკრავდი საჩუქრად ოქროდავერცხლილ ქამარს
და ჩემი მატყლის საბანზე ავიწყვიტავდი ალერსს,შვილებს სახელად მივცემდი, ლაზარეს, თომას, პავლეს,მოვწყვეტდი დედის ძუძუდან, რძემდე ვასმევდი ღვინოს
და სასაფლაოს საყდარში, შუბლზე ვაცხებდი მირონს,მერე შევსვამდი სამივეს უუნაგირო ცხენზე,პატარა მაჯებს ვანდობდი, მე რომ თოფი მაქვს სხვენზე.წკეპლას მოვცხებდი თეძოზე, ჩემს ხალიბნალა ფაშატს
და ვაჟებს ვანადირებდი, კვდომის ვაცნობდი ლაზათს.სახლი მინდოდა მქონოდა, უბრალო, ხის და ისლის,სასთუმლად _ ნუშის ბაღნარი, საბნად _ თიბათვის ნისლი.

среда, 17 декабря 2014 г.

ახალი წელი მოდის . მე კიდევ არ მიხარია

воскресенье, 14 декабря 2014 г.

სურათის ატვირთვა მინდოდადა სულ დამავიწყდა , რომ სალის ბუკში ვმუშაობდი. აქ კი ის აღმოვაჩინე რომ მიუხედავად იმისა რომ დედა ვარ ჩემს შვილს კარგად არ ვიცნობ. მის ასაკში ჩემგან განსვავებით მას სულსხვა რაღაცეები აინტერესებს და იზიდავს. 7 წლის აი რითია დაინტერესებული

მისი ინტერესი ამით არ მავრდება კიდევ აუარებელი ფოტოებია , აი დინოზაურებს ვერსად წავაწყდი რომელთა შესახებაცის ამდენს ლაპარაკონს და კითხულობს . ლიტერატურას არა ათასი კითხვები უჩნდება და პასუხებსაც თავად ეძებს ინტერნეტში, მერე კი ყვება.